Trrrriiiinnggg de telefoon. Tja wat is daar nu zo bijzonder aan zou je denken? Maar dat telefoontje in augustus van 2011 heeft ons leven flink veranderd!

Het was op een mooie woensdagmiddag, de zon scheen heerlijk en ik was buiten aan het werk, toen dus mijn telefoon overging. Ik nam nietsvermoedend de telefoon aan. Het was een onbekend nummer en had dus geen idee wie mij belde.
Bleek ik pleegzorg aan de lijn te hebben, was dat even schrikken. Ik moest echt mezelf even herpakken, omdat ik dat telefoontje aan de ene kant (nog) niet had verwacht en aan de andere kant al zo lang op had gewacht..
We waren namelijk al ruim 4 maanden aan het wachten op een dergelijk telefoontje. In maart 2011 hadden we het voorbereidingstraject “(Aspirant)pleegouders” met goed gevolg afgerond, waarna we  op de wachtlijst waren geplaatst voor een (langdurig) pleegkindje.

Tja, als je dan dus eindelijk dat telefoontje krijgt waar je voor je gevoel al zo lang op aan het wachten bent, ben je dus wel even “van slag”.

Ik kreeg toen dus te horen dat ze een meisje van 2 jaar graag in ons gezin wilden plaatsten. Ze was de middelste van een gezin met drie kinderen. Ze had een oudere zus en een jonger broertje. Pleegzorg zocht een pleeggezin voor haar die haar langdurig konden opvangen. De verwachting was namelijk dat ze nooit meer terug zou kunnen naar haar biologische ouders.

De eerste kennismaking met onze dochter vond plaats in Alphen aan den Rijn op de locatie van pleegzorg Horizon. Vol verwachting stapten we daar naar binnen, in de veronderstelling dat we haar zouden ontmoeten. Was dat even een domper toen we dus alleen een paar foto’s van haar te zien kregen. Maar dat gevoel was snel weg toen we zagen wat voor super mooi en ondeugend koppie onze toekomstige pleegdochter had.
Die middag kregen we meer informatie over haar, het gezin van herkomst en hoe het proces verder zou gaan verlopen. Die dag werd de eerste afspraak gemaakt om daadwerkelijk kennis te gaan maken met onze pleegdochter. De zenuwen kwamen in volle hevigheid weer terug, want het aftellen kon nu echt gaan beginnen.

De dag waarop de daadwerkelijke kennismaking met onze pleegdochter plaats vond, staat nog in mijn geheugen gegrift. Ooooh wat was ik zenuwachtig maar ook enthousiast en nieuwsgierig. Want wat voor kind is het? Zou ze ons aardig vinden? Zou ze bij ons willen zitten… ?
Allemaal vragen die op dat moment door je hoofd heen gaan. Je weet echt niet wat je er van kan verwachten, maar stiekem hoop je toch dat ze je leuk vindt en naar je toe komt. Verstandelijk weet je wel dat je niet teveel moet verwachten, zeker niet van de eerst kennismaking, maar toch….

Beeld je je eens in, zit je daar als kleine meid lekker op je gemak in je stoel te genieten van je fruithapje, komen er twee vreemde mensen binnen die je opeens de volledige aandacht voor jou hebben. Ik begrijp wel dat je dan de kat eerst eens goed uit de boom kijkt.