Terug naar school….
Wie denkt er niet af en toe terug aan zijn schoolcarrière? Sommige mensen denken er aan terug en direct verschijnt een lach op hun gezicht. Die hebben de middelbare school waarschijnlijk als heel leuk ervaren. Er zijn echter ook mensen, en ik ben er één van, die het niet zo naar hun zin hebben gehad op middelbare school.
Ik had namelijk sterk het gevoel er niet echt bij te horen. Ik voelde me vaak alleen. Vond het lastig om aansluiting te krijgen in mijn klas. Had sterk het idee dat ik geen leuk persoon was om mee samen te zijn. Dat ik niet goed genoeg was. Dit gevoel werd versterkt door diverse gebeurtenissen die plaats vonden, waaronder het Sinterklaasfeest in de brugklas.
We hadden lootjes getrokken vanwege het sinterklaasfeest op school en iedereen zou een surprise maken met een gedicht. Op de dag dat het feest van Sinterklaas plaats vond kom je toch anders de klas binnen. Je kijkt dan toch al stiekem een beetje rond, welke surprise zou voor mij zijn? Wat zouden ze voor mij hebben gemaakt?
Toen het mijn beurt was om mijn surprise uit te pakken, kreeg ik een heel klein cadeautje. Het leek wel gewoon een ingepakt boek. Een golf van teleurstelling stroomde toen direct al door mijn lijf heen, maar ik bleef ook positief en hield de gedachte vast dat het misschien wel anders was dan ik dacht.
Wellicht was het een oud boek met daarin een gedicht en was het cadeau verstopt in de klas. Maar helaas, hoe groot was toch de teleurstelling dat ik helemaal geen surprise kreeg en ook geen gedicht. Het was dus gewoon het boek dat ik had gevraagd op mijn verlanglijstje, ingepakt in sinterklaaspapier.
Kan je je voorstellen hoe ik me toen voelde. Iedereen had een surprise en een gedicht en ik? Ik had alleen een ingepakt boek! Mijn gevoel van niet leuk zijn, niet goed genoeg zijn kwam in alle hevigheid naar boven.

Het gevoel van niet leuk zijn, niet gewaardeerd kunnen worden om wie ik was, is mij jaren blijven achtervolgen. Ik bleef voor mijn gevoel stinkend mijn best om er wel bij te mogen/kunnen horen, maar ik werd niet echt in de groep “opgenomen”. Elke stap die ik dus zette om er toch bij te horen maar die niet werd gezien, gaf mij weer het gevoel dat ik niet leuk was. Ik deed zo mijn best…
Ook met mijn pleegdochter wilde ik het zo graag goed doen, maar ook dat lukte dus niet. Haar gedrag trok op enig moment een behoorlijke wissel op mijn gezin, maar vooral op mij.
In plaats van een knuffel werd de deur letterlijk voor mijn neus dichtgeslagen. Dat is confronterend. De machteloosheid die je dan voelt, de boosheid die dan opkomt… Mede door het oude verdriet dat weer naar boven komt, dat getriggerd werd door de situatie waarin ik op dat moment terecht kwam.
De impact die sommige gebeurtenissen op je leven hebben worden vaak onderschat. Hoe klein of onschuldig ze soms lijken, bepaalde situaties of woorden kunnen je behoorlijk raken. Tijdens de NLP practitioner opleiding kwam ik erachter wat mij blokkeerde in sommige situaties, wat mij op bepaalde momenten (negatief) triggerde en welke issues ik zelf had. Dit had grotendeels te maken met ervaringen uit het verleden. Woorden die tegen mij waren gezegd en situaties die zich hadden voorgedaan.
Ik weet nu door alles wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt en geleerd, dat boosheid, frustratie, verdriet ergens vandaan komt. Het is vaak “oud zeer”.
Door de NLP training ben ik aan de slag gegaan met mijn “oude pijnen”. Je kan er wel voor weglopen, het wegdrukken, maar het steekt toch de kop weer op. Het blijf impact hebben op je leven, hoe je je voelt en hoe je je gedraagt.
Durf jij ook jouw “oude pijnen” op te zoeken en mee aan de slag te gaan? Ik daag je uit om het te proberen, want ik spreek uit ervaring dat het je echt gaat helpen naar een gelukkiger leven. Ik wil je daarbij graag ondersteunen en begeleiden. Wil je weten op wat voor manier ik je daarbij kan helpen. Neem contact met op voor een vrijblijvend intake gesprek om te kijken of ik wat voor je kan betekenen.
Dat kan telefonisch op 06-51806245, via e-mail (info@colan.nl) of via het contactformulier.